[ Pobierz całość w formacie PDF ]
boko.
- To nieprawda. Ja przecież... - Dara oddychała
z trudem. Pokręciła głową. Ridge nie wypuszczał jej
z objęć. Dotknął palcem jej ust wilgotnych od pocałun�
ku; natychmiast umilkła. Nie pozwolił jej mówić dalej.
Spojrzenie miał ponure i niespokojne.
- Zapamiętaj sobie moje słowa- Mężczyzna, który
traci głowę dla kobiety i wszystko dla niej poświęca, nie
jest wiele wart. - Ridge powiódł spojrzeniem po wnętrzu
cukierni. - Niestety, muszę przyznać uczciwie, że gdyby
przed chwilą sufit runął mi na głowę, pewnie bym tego
nie zauważył.
Dara z radością stwierdziła, że ma podobne odczucia,
ale posmutniała, widząc minę Ridge'a. Serce ścisnęło jej
się z żalu.
- Czemu tak cię to przeraża? Dlaczego obawiasz się
własnych pragnień? Czemu lękasz się je okazać? - Wes�
tchnęła głęboko. Miała wrażenie, że coś ściska ją za
gardło. - Z pewnością się zorientowałeś, że ja również
uległam pożądaniu. Jeśli to przestępstwo, możesz mnie
oskarżyć o współudział.
- Jestem spostrzegawczy. Wiem, co czułaś - szepnął
Ridge, patrząc na nią oczyma rozświetlonymi płomie�
niem nie zaspokojonego pożądania, choć jego twarz po�
została nieruchoma jak maska. - Problem w tym, że
mam cię chronić. Na tym polega moje zadanie.
Dara miała wrażenie, że Ridge chciał jeszcze coś do�
dać. Pewnie zamierzał oświadczyć, że nie pragnie zacieś-
niać przypadkowej znajomości ze swoją klientką. Znów
wydało jej się, że słyszy łoskot zamykanych wrót dzie�
lących ją od świata, w którym przebywał Ridge.
Wszyscy czekali na Montgomery'ego.
Jackson wmawiał sobie, że nie odczuwa ciekawości,
lecz mimo to był zdenerwowany; czuł znajomy ucisk
w żołądku. Odetchnął głęboko, żeby się uspokoić i wy�
ciszyć. Ukrył niepokojące odczucia w najciemniejszym
zakątku swego serca.
Clarence Merriman przybył do studia kilka minut
wcześniej. Okropnie się denerwował. Ridge miał wraże�
nie, że biedak lada chwila się wykończy.
Ochroniarz usłyszał dzwięczny śmiech Dary stojącej
w głębi studia. Charakteryzatorka pudrowała jej nos.
Wystarczyło jedno przelotne spojrzenie, by Ridge przy�
pomniał sobie, co czuł, gdy trzymał tę dziewczynę w ra�
mionach i dotykał wargami jej ust, jak bardzo chciał
poznać wszystkie sekrety jej ciała. Siła tego pragnienia
oraz intensywność pożądania gotowego w każdej chwili
wybuchnąć silnym płomieniem wprawiła go niemal
w osłupienie.
Podszedł do swojej podopiecznej. W tej samej chwili
stanął obok niej Drew Forrester i dotkął jej ramienia.
- Moje gratulacje, Daro. Wręczenie flagi tamtemu
chłopcu było genialnym posunięciem. Mimo wszystko
parada okazała się dla nas bardzo udana. Dwie najwię�
ksze stacje telewizyjne pokazały tę scenę w dziennikach
o szóstej po południu. Jeden z poczytnych tygodników
umieścił na okładce twoje zdjęcie z uśmiechniętym ma�
luchem. W wielu gazetach pojawiła się ta sama foto�
grafia.
- Nie było moim celem... - zaczęła Dara, ale Drew
już przestał jej słuchać. Kartkował swój notes.
- Zwietnie się spisałaś... - mruknął.
- Co z twoim kolanem? - zapytał troskliwie Ridge,
widząc smutek i rozczarowanie w oczach Dary. Grana�
towe rajstopy ukrywały siniaki na stłuczonej nodze.
- Na szczęście przestało boleć. - Dara uśmiechnęła
się z wdzięcznością do swego ochroniarza, który zapra�
gnął ją pocałować. Omal nie uległ pokusie, ale ktoś
krzyknął nagle, że przyjechał Harrison Montgomery.
Dara z radosnym uśmiechem przyglądała się ojcu
chrzestnemu, który szedł w jej stronę, ściskając dłonie
pracowników telewizji. Jego ' przybycie natychmiast
zelektryzowało atmosferę. Ochroniarze kandydata na
prezydenta dyskretnie towarzyszyli politykowi. Mont�
gomery stanął wkrótce obok uśmiechniętej panny Sea-
brook, która powitała go serdecznym uściskiem. Błyska�
ły flesze aparatów fotograficznych.
- Jak się czuje moja ukochana chrzestna córka?
Ridge uważnie obserwował przytuloną do Mont-
gomery'ego dziewczynę. Narastający od lat cynizm oraz
poczucie krzywdy chroniły go przed wzruszeniem; rana
w sercu odrzuconego syna ciągle krwawiła.
Ridge obserwował własnego ojca.
Ucieszył się, spostrzegłszy, że jest od niego niezna�
cznie wyższy. Zmarszczki i szpakowate włosy zdradzały
wiek, lecz senator dobrze się trzymał. Budził respekt,
kipiał energią, zniewalał urokiem osobistym. Ridge po�
myślał ironicznie, że gdyby Montgomery został pro�
rokiem, bez problemów nawróciłby salę pełną niedo�
wiarków.
- Chyba powinienem ci wypłacać dodatek za pracę
w niebezpiecznych warunkach - stwierdził kandydat na
prezydenta, z niezadowoleniem kręcąc głową. - Jak
twoje kolano?
W jego głosie brzmiała prawdziwa troska. W innych
okolicznościach Ridge pewnie dałby się nabrać.
Dara szepnęła coś w odpowiedzi i uśmiechnęła się
promiennie. Dla wszystkich było oczywiste, że jest bar�
dzo przywiązana do ojca chrzestnego. Miała to wypisane
na twarzy.
Ridge nawet przed samym sobą nie chciał przyznać,
że odczuwa zazdrość. Czyżby się wściekał, bo w obe�
cności senatora ta dziewczyna tak otwarcie okazywała
swoje uczucia? A może denerwowało go, że okazuje
Montgomery'emu więcej serdeczności niż jemu? Bzdu�
[ Pobierz całość w formacie PDF ]