[ Pobierz całość w formacie PDF ]
żydowskich (7,10 nn), by głosić wśród pielgrzymów Dobrą Nowinę.
56 57. Wielu spośród nich wiedziało o wrogim nastawieniu przywódców do Jezusa, a
udający się z okolic Efraim do Zwiętego Miasta znali może dokładniej ostatnie wydarzenia i
nakaz pojmania Jezusa. Szerokie rzesze cechuje zainteresowanie sprawą Jezusa, nie zawsze
równoznaczne z przychylnością. Natomiast arcykapłani pozostają wierni decyzji powziętej
przez Radę po wskrzeszeniu Aazarza (ww. 49 53). Podział między siłami światła i ciemności
zaczyna zarysowywać się coraz to wyrazniej.
MKA I ZMARTWYCHWSTANIE JEZUSA
CHRYSTUSA
WYPADKI POPRZEDZAJCE
UCZTA W BETANII (12,1 11)
12 1 Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Aazarz, którego
Jezus wskrzesił z martwych. 2 Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta usługiwała, a Aazarz był
jednym z zasiadających z Nim przy stole. 3 Maria zaś wzięła funt szlachetnego, drogocennego
olejku nardowego i namaściła Jezusowi stopy, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią
olejku. 4 Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z Jego uczniów, ten, który Go miał wydać: 5 Czemu to
nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim? 6 Powiedział zaś to nie
dlatego, że dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem i mając trzos wykradał to, co składano. 7
Na to rzekł Jezus: Zostaw ją! Przechowała to, aby [Mnie namaścić] na dzień mojego pogrzebu. 8
Bo ubogich zawsze macie u siebie, Mnie zaś nie zawsze macie. 9 Wielki tłum %7łydów dowiedział
się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jezusa, ale także by ujrzeć Aazarza, którego
wskrzesił z martwych. 10 Arcykapłani zatem postanowili zabić również Aazarza, 11 gdyż wielu z jego
powodu odłączyło się od %7łydów i uwierzyło w Jezusa.
1 2. Opis namaszczenia w Betanii zamieszczają pierwsi dwaj Ewangeliści (Mt 26,6 13;
Mk 14,3 9) z pewnymi różnicami; zasadniczo różni się natomiast Aukaszowy opis
namaszczenia Jezusa przez jawnogrzesznicę (Ak 7,36 50 zob. komentarz). Z danych
chronologicznych 12,1 wynika, że na tydzień przed uroczystością Paschy Jezus opuścił Efraim
i udał się z uczniami w okolicę Jerozolimy na święto. Wobec wrogości arcykapłanów i
bezpośredniego nakazu pochwycenia Go i doprowadzenia, Jezus nie przybywa wprost do
Zwiętego Miasta, lecz do Betanii, gdzie dokonał niedawno wskrzeszenia. Uroczystość Paschy
rozpoczyna się wg chronologii Janowej w piątek, wobec czego uczta, o której mówi w. 2,
odbyłaby się w poprzedzającą sobotę. Judaizm znał uczty szabatowe, urządzane w godzinach
popołudniowych; o tej samej porze spożywano inne uroczyste posiłki, przeciągające się
niekiedy dość długo. Miejscem posiłku była w każdym razie Betania, choć prawdopodobnie
nie dom Marii i Marty (Aazarz, ich brat, był jednym z zaproszonych); Synoptycy mówią o
jakimś bliżej nie znanym Szymonie (Mk 14,3; Mt 26,6: Trędowaty , Ak 7,36.39a:
faryzeusz ?) jako o gospodarzu.
3. Praktyka namaszczania, znana szeroko w Palestynie, obejmowała szczególnie
wybitnych gości; dokonywano go zwykle przed ucztą lub w czasie jej trwania. Niezależnie od
tego miało namaszczenie sens obrzędowy (por. Ps 133[132],2!), a nawet należało do
ceremoniału powitania, zapewne uroczystego (por. Ak 7,46). Olejek wylewano na głowę (Mt
26,7; Mk 14,3). Jeżeli J 12,3 (por. Ak 7,38b) mówi o namaszczeniu nóg, wynika stąd specjalny
charakter i wymowa opisywanego zdarzenia. Ten bezprzykładny sposób namaszczania
podkreśla specjalną godność Jezusa, podobnie jak wysoka wartość olejku nardowego
(równowartość zapłaty za 300 dniówek roboczych!), sporządzanego z rosnącej w Indiach
rośliny. W ten sposób Jezus zostaje zaszczycony przed śmiercią nie mniej zaszczytnym
pogrzebem (w. 7; por. J 19,39).
4 5. O interwencji Judasza wspominają również Marek i Mateusz, ale jedynie Jan nazywa
człowieka krytykującego czyn niewiasty po imieniu.
6. Czwarta Ewangelia mówi zresztą o Judaszu i jego zdradzie ze specjalną odrazą. Także
ten negatywny typ niewiernego ucznia występuje u Jana wyraznie: Ewangelista informuje, że
Judasz był skarbnikiem małej społeczności Jezusa, i to nieuczciwym; słowa złodziej i
wykradać nie pozostawiają żadnej wątpliwości co do tej opinii. Charakterystykę tę
potwierdza pierwsza Ewangelia (Mt 26,14 15; 27,3 nn). Dla Jana Judasz jest narzędziem
szatana (13,27 nn), wykładnikiem nieuczciwości i niewierności. Jego pozorna troska o ubogich,
pełna obłudy, jest niejako parodią nauki Jezusa o czynnej miłości. Judasz nie rozumie, że inne,
wyższe racje przemawiają za dokonanym namaszczeniem drogocennym olejkiem.
7 8. Jezus wyjaśnia czynność Marii w sensie niemal symboliczno prorockim: choć
nieświadomie, zakupiła ona kosztowny olejek na dzień Jego pogrzebu, który jest bardzo bliski;
godzina Jego już nadchodzi, nie ma więc celu dalsze przechowywanie go czy spieniężanie na
ubogich. Ci bowiem pozostaną także po śmierci Jezusa i mogą korzystać z owoców
miłosierdzia, echa miłości Chrystusowej. Coraz częściej, coraz wyrazniej powtarzają się
zapowiedzi bliskiej śmierci Jezusa.
9 11. Fakt przybycia Jezusa do Betanii ściągnął liczne tłumy, kierowane (w mniejszości)
pragnieniem wyznania lub wzmocnienia wiary w Mistrza z Nazaretu, głównie zaś chęcią
ujrzenia na własne oczy człowieka wskrzeszonego z martwych. Spośród nich wielu nie zajęło
zdecydowanej postawy wobec osoby i czynów Jezusa, jednakże widok Aazarza i spotkanie z
Jezusem umocniły ich w wierze. Tych ostatnich była dość znaczna liczba, skoro arcykapłani
postanowili rozszerzyć postanowione już sankcje przeciw Jezusowi o jeszcze jedną: zabójstwo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]