[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Å‚a, przy którym pracowaÅ‚ Duch ZwiÄ™ty i przez Niego na­
nia wypełnia się w Chrystusie. Z tej racji Pismo Zwięte ma
tchniony autor. Trzeba jednak wejść w serce Pisma ZwiÄ™te­
charakter chrystocentryczny:  W tajemnicy Chrystusa znaj­
go, do jego wnÄ™trza, by móc zrozumieć uroczyste oÅ›wiad­
duje się klucz do wszelkiej interpretacji Pisma Zwiętego"
czenie Jezusa: Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem
(Interpretacja Pisma Zwiętego w Kościele). W Chrystusie
i są życiem (J 6, 63). Badacie Pisma - to one właśnie dają
odsłania się, wyjaśnia, cały Stary Testament, a Nowy -
o Mnie świadectwo (J 5, 39).
otrzymuje całkowite wypełnienie. W tym sensie pisze
Do wnętrza Boskiego arcydzieła - Pisma Zwiętego
ApostoÅ‚ PaweÅ‚: StÄ™piaÅ‚y ich umysÅ‚y. I tak aż do dnia dzisiej­
prowadzi Nieomylny Przewodnik - Duch ZwiÄ™ty. On po­
szego, gdy czytajÄ… Stare Przymierze, pozostaje (nad nimi) ta sa­
maga czytelnikowi i słuchaczowi dojrzeć i usłyszeć w lu-
ma zasłona, bo odsłania się ona w Chrystusie. I aż po dzień
128
129
iiiilllllllliillllllillllillllililiilll^i-iiiiilP^ililiHiN^
Interpretacja Pisma ZwiÄ™tego w KoÅ›ciele). Innym przykÅ‚a­
dzisiejszy, gdy czytajÄ… Mojżesza, zasÅ‚ona spoczywa na ich ser­
dem jest wyrocznia Proroka Natana skierowana do Dawi­
cach. A kiedy ktoś zwraca się do Pana, zasłona opada (2 Kor 3,
da o zbudowaniu mu domu, czyli dynastii z prawem su­
14-16). Ojciec apostolski - Ignacy z Antiochii przekazał
kcesji po wieczne czasy (por. 2 Sm 7, 12-16) jest cytowana
wypowiedz, która dopeÅ‚nia sÅ‚owa ApostoÅ‚a PawÅ‚a:  SÅ‚y­
kilka razy (zob. 2 Sm 23, 5; 1 Kri 2, 4; 3, 6; 1 Krn 17, 11-
szaÅ‚em, jak niektórzy mówiÄ…: JeÅ›li nie znajdÄ™ tego w archi­
14), zwłaszcza w czasie zagrożenia (zob. Ps 89, 20-38).
wach (w Starym Testamencie), nie uwierzÄ™ Ewangelii.
Przez wielokrotne cytowanie dokonywane byÅ‚y w tej wy­
A kiedy rzekÅ‚em: Tak jest w PiÅ›mie ZwiÄ™tym, odpowie­
roczni pod natchnieniem Bożym wyrazne zmiany i prze­
dzieli: Oto właśnie pytanie! Dla mnie archiwami jest Jezus
dłużenie w czasie dzięki dodawaniu innych wyroczni
Chrystus, archiwami nienaruszalnymi - to Krzyż Jego, Je­
(zob. Ps 2, 7-8; 110, 1-4; Am 9, 11; Iz 7, 13-14; Jr 23, 5-6,
go śmierć i zmartwychwstanie, i wiara przez Niego" (List
por. Interpretacja Pisma ZwiÄ™tego w KoÅ›ciele). W tych in­
do Filipian, s. 2; por. H. Pietras SJ). Z tekstu płynie ważny
nych wyrocznich zapowiadany byÅ‚ niekiedy wzrost króle­
wniosek dla chrystocentrycznego charakteru Ewangelii -
stwa Dawida (zob. Oz 3, 5; Jr 30, 9; Ez 34, 24; 27, 24-25;
 Ponad Starym Testamentem jest Ewangelia, a jeszcze wy­
por. Mk 11, 10). W ten sposób w tradycji biblijnej obiecane
żej sam Jezus Chrystus, największy autorytet".
Dawidowi królestwo stawaÅ‚o siÄ™ coraz bardziej uniwersal­
Integralne (całościowe) odczytywanie-interpretowanie
ne (zob. Ps 2, 8; Dn 2, 35. 44; 7, 14; por. Mt 28, 18), aż
Pisma ZwiÄ™tego przy pomocy Pisma ZwiÄ™tego, innymi sÅ‚o­
ewangelista powiedział o nim: Pan Bóg da mu tron Jego
wy w perspektywie tradycji biblijnej, jest możliwe dziÄ™ki je­
praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki,
go jednoÅ›ci i ewolucji. WyjÄ…tkowÄ…, wewnÄ™trznÄ… jedność Pis­
a Jego panowaniu nie bÄ™dzie koÅ„ca (Ak 1, 32-33, por. Inter­
mu Zwiętemu zapewniło wykorzystywanie wcześniejszych
pretacja Pisma Zwiętego w Kościele).
pism biblijnych w pózniej powstałych jego częściach. I tak
Przy stosowaniu zasady, że tekst Pisma ZwiÄ™tego na­
hagiografowie przeprowadzali tzw.  relektury" - ponowne
leży odczytywać w świetle całego Pisma Zwiętego, lub
odczytanie tekstu. Rozwijali  pewne aspekty znaczeniowe
mówiÄ…c inaczej, z uwzglÄ™dnieniem relacji Starego Testa­
tekstu". W rezultacie te na nowo odczytane teksty niekie­
mentu do Nowego, konieczne jest zwrócenie uwagi na
dy wyraznie różniÅ‚y siÄ™ od sensu pierwotnego; czasem ha­
rozwój caÅ‚ego natchnionego tekstu rozpoczynajÄ…c od KsiÄ™­
giografowie cytowali wcześniejsze teksty w tym celu, aby
gi Rodzaju, a kończąc na Apokalipsie. Takie odczytywanie
pogłębić ich znaczenie, lub stwierdzić, że się wypełniły
treÅ›ci pozwala dostrzec drogÄ™, która prowadziÅ‚a do zba­
w czasie. Typowym przykładem na to jest odziedziczenie
wienia, do pełni łaski i prawdy (por. J 1, 14).
ziemi obiecanej przez Boga Abrahamowi i jego potomstwu
(zob. Rdz 15, 7. 18). W tradycji biblijnej oznaczaÅ‚o ono ko­ KoÅ›ciół uroczyÅ›cie gÅ‚osi zasadÄ™:  Bóg, sprawca na­
lejno: wejÅ›cie do przybytku Bożego (zob. Wj 15, 17), tchnienia i autor obydwu Testamentów, mÄ…drze postano­
udziaÅ‚ w odpocznieniu Boga (zob. Ps 132, 7-8) zastrzeżo­ wiÅ‚, by Nowy Testament byÅ‚ ukryty w Starym, a Stary
ny dla prawdziwie wierzÄ…cych (zob. Ps 95, 8-11; Hbr 3, 7- w Nowym znalazÅ‚ wyjaÅ›nienie. Bo choć Chrystus ustano­
4, 11) i wejście do sanktuarium niebiańskiego (zob. Hbr 6, wił Nowe Przymierze we krwi swojej (zob. Ak 22, 20;
12. 18-20), tj. do dziedzictwa wiecznego (zob. Hbr 9, 15, por. 1 Kor 11, 25), wszakże Księgi Starego Testamentu, przyjęte
131
130
w całości do nauki ewangelicznej, w Nowym Testamencie
jest Królem na wieki (zob. Ak 1, 32-33; 1 Krn 17, 11-14; [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • tibiahacks.keep.pl